in bittere kou
verlaten van verwachtingen
strompelend nog, als een verlaat vuurtje
dat zich voortbijt over de verkoolde grond
uitgehard, vastgebeten,
marmer de ijsverscheurde huid
sporen zijn de vastgezette aders, maar onbeweeglijk en onnavolgbaar
ontberend dat pathos van het bouwende leven
van de ploeg die men steeds weer voor de groeve spant
nee. Er rest enkel stoffig mos in de vervallen voren
symbool en bewijs, ja rechtvaardiging
van jouw verbitterdzijn.
Verbittering
Hee kerel, ik volg je gevoel. Groeve lijkt me iets te hard voor de ploeg. Vore is mooier (groef bedoelend). Marmer de ijsverscheurde huid sluit zo geweldig aan bij mijn gevoel nu. Thks;)