Alle vriendelijke dametjes met hun “tu parles bien français” ten spijt spreek ik onderweg een foeilelijk soort steenkolenfrans aan de guichets en in de bar tabacs. Vroeger hadden de dametjes me aangezet tot zelfoverschatting: mijn Frans stond op eenzame hoogte, Voltaire had ik in m’n broekzak, Zola bij het ontbijt. Maar die tijden zijn nu …
Simpelweg een stuk schrijven kan ons verlangen naar ultieme doelmatigheid wat vertragen. Nu ik uit de kast ben als schrijver, voel ik me rustiger. Er is geen wereld om op te bouwen – er is alleen een wereld om niet te vernietigen, en een wereld die we kunnen ervaren ’teneinde’ die ervaringen te delen. Het …
Aan de kop van de trein stelde een groep vriendelijk Antilliaanse conducteurs me gerust. Ik kon op mijn Smartphone een QR-code genereren, zij hoefden deze alleen maar te scannen en de geldigheid van mijn Interrailpas was bewezen. Ik praatte haastig door hen heen, zeggend dat ze bij de informatiebalie ook al geen idee hadden van …
Ruim de veertig gepasseerd en niks, helemaal niks bereikt. De kranten staan vol met mensen op hun top, 38, 42, 37. Hoogtij van een mensenleven, ervaren, senior. Ben ik geflopt? Mijn boeken worden niet gelezen, mijn these was zwak. Door een gebrek aan interesse blijf ik dadenloos, overleef ik zonder interpunctie identiteitsschuw, in de luwte …
Jarenlang lag het stil. Door chronische pijn bleef de poëzie, een kunstvorm waar bij uitstek inspiratie voor nodig is, liggen. Ik had een bundeltje samengesteld met gedichten ontstaan op de goede dagen, toen de muzen kortstondig hun gezichtjes lieten zien in mijn lange nacht, maar dat werd een allegaartje. Ik legde verbazingwekkend weinig zelfkritiek aan …
