Kuisheid

Kuisheid is een voor de hand liggend ideaal. Iedereen die heeft geleefd als mens en niet als dier zal dit ideaal kennen. Het dringt zich als vanzelf op aan het bewustzijn dat we sinds enige millenia hebben ontwikkeld om de dieren en elkaar te slim af te zijn. Zuiverheid, puurheid, reinheid, onbevlektheid, het komt in iedere levensvatbare religie terug en speelt er een cruciale rol. Zelfs een onappetijtelijk beeld van een langharige gekruisigde met open wonden lukt het, symbool te staan voor deze reinheid. Reinheid is vaak de verborgen reden voor smerige oorlogen. Reinheid vermag als ideaal iets wat eeuwigheid niet kan: de illusie opwekken dat ze bereikbaar is. Steeds weer in de geschiedenis staan hele horden op en marcheren over de aardkorst met het doel, deze te zuiveren, schoon te vegen van gespuis.

Kuisheid is een manier om hun honger naar reinheid concreter en geloofwaardiger te maken. Reinheid tussen de benen. Geen knisterende schuursponsjes met antibacteriële gel die in rechte, onverdachte bewegingen langs de bacillenhaard van onze geslachtsdelen moeten worden gewreven, maar symbolische reinheid. Een kuis iemand is iemand die alles wat hij doet in het openbaar kan doen zonder zich ervoor te schamen, en zonder plaatsvervangende schaamte te veroorzaken. Kuisheid wordt door de afwezigheid van schaamte gedefinieerd. De mensen in het big-brother huis zijn kuis. Niemand schaamt zich voor hen. Een enkele liefdesact voltrokken onder keurig toegetrokken beddegoed mag een gezapige poldernatie opwinden. Maar er wordt niet geschaamd en dus is het niet onkuis. En dus niet meer deugdelijk als negatief symbool voor de reinheid, waarnaar ons ongelukkige bewustzijn zo naarstig zoekt. Het zal verder moeten zoeken, het zal moeten wroeten om iets lekker smerigs te vinden, waar ze dan de kuisheid weer tegenover kann zetten.

In de geschiedenis is de kuisheid altijd onopvallend meegereisd. Haar symbolen zijn de eenhoorn en hermelijn, en ze dwingt het vette engeltje amor op de knieën. De kuisheid overwint het vadzige kereltje en rijdt triomfantelijk rond op haar wagen. Maar als je haar zou vragen hoe een kuise bevruchting plaatsvindt? In een afgescheiden huwelijk, in een afgescheiden slaapvertrek, tussen afgescheiden bedgenoten die functioneel een nageslacht produceren dat nog kuiser is dan henzelf.

Natuurlijk was kuisheid ook functioneel. Toen de rubberverwerkende industrie nog niet zo ver was voortgeschreden en maagden zeer in trek, was het voor meisjes eenvoudig noodzaak kuis te blijven om hun marktwaarde niet te doen kelderen. Maagdelijk en rein, zo traden ze in het huwelijk. Manlief kon zonder risico en zonder geitendarm zijn gang gaan, naar eer en geweten, en het bloed dat daarbij moest vloeien, de dikke kleverige scharlakenrode, stroperige stinkende substantie die tussen de vouwen van het hagelwitte beddegoed kroop, dat was dan de bevestiging en daarmee het symbool van de kuisheid, van de reinheid. Dat is een geniaal spel van het bewustzijn: lanceer een ideaal van kuisheid, en interpreteer vervolgens naar behoefte een keur aan vunzigheden als sporen van die kuisheid.

Het bijgeloof zegt dat kuisheid een offer is, dat de maagden daarmee hun kwalijke demonen bestrijden en door de omweg van deze heldendaad tot het mannelijke bewustzijn komen. Wanneer dat echter niet zichtbaar genoeg is, kon het met een oorspronkelijk Florentijnse kuisheidgordel aantoonbaar worden gemaakt. Een geolied hangslot aan een ijzeren traliewerk dat nauw om zachte, onontgonnen heupen sluit. En de kerel met de sleutel, die, forse erectie in de hand, zijn kuise dromen droomt.