In de Berlijnse metro, lijn 5 naar Alexanderplatz, staat een mooie jonge vrouw. Ik bezie haar schuins: over haar goed geconfigureerde gezicht met de prachtige Etruskische neus speelt een glimlach. Haar glanzende lokken waaien op, iedere keer wanneer we versnellen. Ze heeft zich half omgedraaid. Ik raak bedwelmd door de schoonheid van haar jukbeenderen. Haar ogen, die ik niet kan zien, verschijnen aan de horizon van mijn fantasie. Ik woon ondertussen in de organische architectuur van haar linker oorschelp, waar ik sinds geruime tijd een reis voorbereid naar het kuiltje in haar hals.
Ik houd mezelf vast aan de metalen stang waar zij tegenaan leunt. Ze ademt tegen mijn hand. Ik voel haar warme adem even tussen mijn vingers en kijk diep in haar schone oor.
Vuillak!
* * *
Mijn vrouw vindt het niet erg dat ik vreemd ga. Ik doe het zo vaak als ik wil en vertel haar er alles over. Dat zijn fijne gesprekken. Ik kan niet liegen en zorg er dan ook voor, dat ik dat ik daar niet toe word verleid. Nooit zou ik tijdens het vreemdgaan in gedachten iets doen dat mijn vrouw bedenkelijk vindt, zoals bijvoorbeeld het over elkaar heen wrijven van epidermis en slijmvliezen. Tijdens het vreemdgaan duikt die grens heel duidelijk voor me op. Tot hier en niet verder. Lippen worden niet aangeraakt, op schoot zitten is slechts beperkt toegestaan.
De heldere grens maakt vreemdgaan een verlichte activiteit. Er lurkt geen vortex op de achtergrond van kwade trouw en verraad. Totale eerlijkheid is de positivistische wet die het in balans houdt, de zelfgekozen regel die al mijn voornemens rangschikt in doen en laten. Ik kan kijken, omdat ik niet word afgeleid door vochtige fantasie. Ik kan wellicht ook echt naar ze luisteren, en ten prooi vallen aan de bloody irony dat ze verliefd op me worden.
Deze radicale eerlijkheid hoort in de toolbox van iedere ideoloog, niet slechts de monogame relatie. Weg met de stiekeme supplementen van religie en totalitarisme in het algemeen, waar men luid over moet zwijgen. Weg met systemen die alleen kunnen bestaan bij de gratie van smerige geheimen. Het wordt dan vanzelf veel leuker om vreemd te gaan met een spannende ideologie die even over je hand ademt.