Het gezellige stadje Setúbal waar we februari hebben gevierd, is de geboorteplaats van de dichter Manuel Maria Barbosa du Bocage (1765-1805). De goede man leefde in de overgangsperiode tussen het classicisme en de romantiek. Hij stierf, zo lees ik op Wikipedia, op de verjaardag van mijn moeder. Deze Bocage, naar wie het plein is vernoemd waar ik dagelijks zat te schrijven, was een literaire held in Portugal en te oordelen naar de reusachtige sokkel waar ze zijn standbeeld op hebben geplaatst, midden op het plein, is het nog steeds een figuur in de voorste gelederen van het Portugese collectieve geheugen.
Zijn werken zijn te lezen via project Gutenberg. Misschien dat ik een vertaling ga maken van een gedicht dat begint met “Angstaanjagende illusie van de eeuwigheid”.