Toen ik een week geleden op Schiphol arriveerde na een lange vlucht van vier films, bekroop me een gevoel van milde nostalgie en opgewonden herkenning. Ik hoorde weer mijn moedertaal; ik zou met nagenoeg alle mensen in de aankomsthal een gesprek kunnen aanknopen en genieten van die heerlijke illusie dat de subtiele kwinkslagen die ik in mijn zinnen poog in te bouwen, worden begrepen. Overal heerst hier de taal, en tot op zekere hoogte ook nog altijd de cultuur, van mijn jeugd. Ik loop door een anonieme woonwijk naar het huis van een lieve kennis. Voortuintjes met kliko’s, zindelijke geveltjes, achter de open gordijntjes vrolijke mensen die op lelijke bankstellen turen naar televisies.
Ik ben terug in Nederland om een nieuw neefje in mijn armen te sluiten. Het kereltje werd een jaar geleden geboren toen ik in den vreemde was, zoals we het verre Zuid-Korea hier gemakshalve aanduiden. Aangezien ik ‘bewust leef’ (FvD-vertaling: milieufascist en ecofundamentalist ben) had ik de redenen om naar Nederland te reizen nog even opgespaard voordat ik mijn retourvlucht Seoul-Amsterdam boekte.
Naast het in levende lijve ontmoeten van mijn virtuele klandizie met het oog op consolidatie van de basisinkomsten, is daar het koffiedrinken met facebookvrienden om te ontdekken of ze ‘in het echte leven’ net zo zijn als online. Het korte antwoord luidt: ja. Na een aantal ontmoetingen heb ik daar genoeg anekdotisch bewijs voor verzameld en omdat het gewoon leuk is ga ik er de komende weken gezellig mee door. Misschien gebeurt er nog iets spannends met ophef en suspense en heb ik mijn vijftien minuten roem op de radio.
Tot dusverre zagen de gezichten er precies zo uit als op de profielfoto. Maar waar dat gezicht op staat is een leuke verrassing: ik ontmoette een boom van een kerel waar ik een klein ventje had verwacht . Datzelfde geldt voor accent, gezondheid, de manier van lopen en dergelijke zaken meer. Verder zijn er persoonlijke achtergronden en verhalen waar je online liever niet naar vraagt. Mensen zijn dus nooit exact zo als ze overkomen (en ikzelf zeker niet) maar de nieuwe IRL-informatie kan heel snel worden geïntegreerd in het reeds bestaande beeld van een persoon, waarvan de essentie tenslotte al bekend was.
Wat die essentie betreft: zijn dat niet dingen die je bij uitstek op social media deelt? Ik kijk naar politieke overtuiging, humor, empathie, temperament, betrouwbaarheid. Na een aantal maanden virtuele kroeggesprekken weet je dat soort dingen. Er zijn beslist nog meer aspecten, maar ik heb op het moment van de neerschrift dezes een episode van mentale weekheid die me verhindert de lijst nu uit te breiden en van een kritische kanttekening te voorzien.
Over die mentale weekheid en hoe die aanvoelt wil ik volgende week meer schrijven, hopelijk niet van binnenuit.