Miru,
ik heb tijdens jouw opvoeding listen ingezet. Wanneer je niet wilde luisteren toen het tijd was om onder de douche te gaan, heb ik gepoogd je middels cognitieve dissonatie op andere gedachten te brengen. Ofwel je te mindfucken, zoals de volksmond zegt.
Je wil zoals de meeste meisjes graag een prinsesje zijn en verandert mijn overhemden graag in de cape van Anna of Elsa van Frozen. Je vindt prinsesjes mooi. Dus ik dacht: aha, daar heb ik je.
“Miru, zijn prinsesjes schoon?”
Ik zie je nadenken. Je wilt niet twijfelen aan de onberispelijke persoonlijke hygiëne van Anna, Elsa cs. omdat dit als afvalligheid uitgelegd zou kunnen worden. Aan de andere kant weet je dat ik je dan beetneem met een syllogisme:
1) Alle prinsesjes zijn schoon.
2) Miru wil een prinsje zijn.
3) Miru moet schoon zijn. Dus Miru moet onder de douche.
Ik had je uitgelegd wat een syllogisme is. Je weet wie die slimme meneer Aristoteles is. Het schoolvoorbeeld over de sterfelijkheid van Socrates vond je verdrietig, maar je begrijpt de troost van het besef dat wij wetmatigheden kunnen kennen die ons zullen overleven. Meer troost kan de wiskunde niet bieden, niet op de basisschool, niet in Princeton.
Je geeft uiteindelijk toe. Zelfs de oneindige fantasie van een vijfjarige is niet bestand tegen de wetten van de logica. Tevreden zet ik je onder de douche. Ik zou het op de spits hebben kunnen drijven door te beweren dat de prinsesjes van Frozen met ijswater douchen, en Miru’s ambitie om Elsa te worden dus alleen onder de koude kraan verwezenlijkt kan worden, maar dat laat ik achterwege. Logica-onderwijs moet voor een vijfjarige vooral een warme aangelegenheid blijven,
Papa