Welk voordeel kunt u doen met de droge mededeling dat ik vrouwelijke polsen aantrekkelijk vind? Het viel me een paar weken geleden ineens op tijdens een lange busrit hier in Seoul. Een vrouwlijke passagier hield zich naast me vast aan de rubberen lus, zodat haar slanke pols zich vlak naast mijn gezicht bevond. Ik observeerde de slagaders, de handwortelbeentjes scaphoid, lunatum en triquetrum, en begon het sierlijke gewricht geleidelijk aan te erotiseren.
Een paar maanden geleden was de metoo-beweging in volle gang en reageerde het internet geschokt op mannen die vrouwen lastig vielen met erotisch beladen opmerkingen of vleeskeurend gestaar. Bijna iedere vrouw had wel een verhaal en fijnbesnaarde mannen schaamden zich voor hun grovere seksegenoten. Bij de collectief geërotiseerde lichaamsdelen buik, benen, billen en borsten is de onoirbare lading van een hangende blik onmiddellijk duidelijk en voor de bekeken dame onaangenaam. Wanneer de bekijker de erotisering zelf in zijn privésfeer uitvoert, mits deze niet in andere fysiologische symptomen tot uiting komt, hebben we te maken met een fundamenteel verschil. Er is wellicht sprake van eenzijdige intimiteit, maar zij is niet ongewenst te noemen, daar ze ongemerkt blijft.
Mag je in het openbaar vervoer polsen gadeslaan wanneer je er geil van wordt? Onze traditie vertelt ons dat het zondig is, ons verstand ziet niet in waarom het niet zou mogen. Toch zijn er goede redenen om de traditie niet zomaar onder de bus te gooien.
Ik ben kwijt waar ik met deze tekst naartoe wilde. Zo’n totale blokkade van de geest kan heel onaangenaam zijn. Is het reeds dementie, vraag ik me in mijn hypocondrie af. Ligt het beste reeds achter me, terwijl ik nauwelijks begonnen ben? O gruwel der gruwelen! O absurditeit! O muziek, verlicht mij deze uren. O schoonheid, wieg mijn vermoeide geest in slaap.
Ik wens mijn lezers een gezonde en vrolijke week toe. Mijn excuses dat het vandaag even niet gaat.