Vandaag gunde ik mezelf wat puberaal vermaak met het verguisde gezelschapsspel “Twitter”, niet te verwarren met Twister dat we vroeger op kinderverjaardagen speelden, toen je als tienjarige nog niet hoefde te vrezen voor een aanklacht van je negenjarige speelkameraadje vanwege ongewenste intimiteiten. Twitter wordt liefkozend het open riool of de kloaka van opinieland genoemd, en wie zich eraan waagt zij gewaarschuwd: bij een meningsverschil vallen je vuilspuiterij en grove beledigingen ten deel. En soms gaat een zg. “reaguurder” zo ver om iemand fysiek te bedreigen, of voor ‘fascist’ uit te maken.
Ik stapte vandaag dus in het spel toen voornoemde onwelriekendheid net was geschied. Toen ik zag dat een oudere man, ene DJ van Baar, gelijk een heel roedel rechtslullende publieke personen fascisten ‘met trollenlegers’ noemde omdat ze elkaar een hand boven het hoofd hielden, vond ik dat indruisen tegen de goede smaak. En over smaak valt goed te twitteren, zoals mijn oma altijd zei.
… over smaak valt goed te twitteren, zoals mijn oma altijd zei.
Ik activeerde dus mijn onderbuik en opinieerde er naar hartelust op los. Ik vond het saai om met het ’trollenleger’ mee te schreeuwen en deze meneer er eens flink van langs te geven. Ik wilde nuance, dus ik begon met het aanbrengen van intern onderscheid in het voorgestelde uniforme rechtse wespennest, door in modo pedante te zeggen welke rechtse mensen er wel kunnen en welke niet door de beugel kunnen (ik vond van Amerongen, Ellian, Hoogland, Karskens en Voet ok, maar noemde Duk, Niemoller, en de Winter “gevaarlijk”). Oops. Ik veranderde het “gevaarlijk” in “ongenuanceerd” (wat ik natuurlijk bedoelde), maar het kwaad was al geschied. Ik was een laffe sukkel, een kleuter die er niks van had begrepen.
Terwijl ik gewoon het open debat op gang wil houden. Ik wil mensen en hun bezorgdheid (is dat woord trouwens gecontamineerd?) begrijpen. Wat de aanleiding was van de hele discussie tijdens het Twitter-spel vandaag, is me ontgaan. Het zal wel weer met ‘de vluchtelingen’ te maken hebben gehad (het lijkt me niet dat mensen zo in de beerput gaan banjeren om hun standpunt te verkondigen over de masturbatie van de dividendbelasting of columnisten die onuitsprekelijk flauwe grappen maken).
Lieve mensen, het zijn de opwindendste tijden, het zijn de treurigste tijden. De wereld kijkt in spanning toe hoe twaalf voetballertjes in een grot in Thailand worden gered – terwijl de knulletjes rechts en links worden gepoliticeerd. Rechts heeft het over de prachtige Israëlische techniek die tot inzet is gekomen. Links trekt de vergelijking met Afrikanen die een verschrikkelijke dood sterven in de Middellandse Zee.
Ik zit hier zelf in een comfortabele kamer om deze flauwekul op te schrijven, en neem me voor om wat liever voor anderen te zijn. En voor alle heethoofden die per se gelijk willen hebben heeft mijn oma een spreekwoord: we zijn Jezus niet hè, we kunnen best water bij de wijn doen zonder dat de hele kroeg dronken wordt.