Soms kom ik gedichten tegen op het internet die om bekoren zonder dat ik precies begrijp waarom. Onderstaand voorbeeld is van Tomas Lieske, en geroofd van de website gedichten.nl.
Ik vond het mooi en wilde het daarom mijn trouwe blogvolgers niet onthouden.
Oud
als vlinders in hars is mijn schilder
een mummel die niet meer uit zijn kleuren
komt, een slome, uit de rails gelopen.
Een knakker die gebroken, versplinterd,
er aan toe is in de open haard op te gaan.
Een ladder, afgekeurd door de inspectie,
die nu tussen het kleefkruid ligt,
onzichtbaar in de achtertuin. Soms
zitten er kraaien, af en toe vallen rupsen
uit de boom, jong verschrompeld. Ze ploffen
met een droog geluid op de ladder.
Soms valt er warme regen, raakt een drup
de houten schilder, oud als vlinders.