Ik ben veertig en ik ben godverdomme nog steeds niet beroemd. En met zo’n houding zal dat er ook nooit van komen. Geef het maar toe, de tweede zin zat al in jullie kop voordat jullie ‘m hier lazen. Ach, wat maakt het ook uit? Je eet, je drinkt, je doet een plas. Omnia vanitas.
Je moet er wel wat voor doen hoor! Denk je dat het de Groten zo maar is komen aanwaaien? Succes is een keuze en keuzes zijn hard werken. Zeur niet over de lulletjes rozenwater die zitten op de posten waar jij jezelf had voorgesteld. Jank niet met de schooiers die langs de buitenmuren sluipen. Uitschot is uitschot. Onmacht is lelijkheid, Trap niet in mijn listen.
Dat ze de schurft krijgen. Weg met de gezapigheid!
Geen woord dat het recht heeft om rechtop te staan. We schrijven 3 februari tweeduizendnegentien. Ik schrijf een column uit gewoonte. Eigenlijk had ik moeten mediteren maar dat sla ik steeds over. De zondag is verregend. Buiten is het om half zes al bijna aardedonker. Overmorgen is het Chinees nieuwjaar, dat vereist voorbereidingen, net als de meeste dingen die we op waarde schatten. Ik schat het Chinese nieuwjaar niet op waarde. Het bestaat uit archaïsche rituelen om ons aan de familiehiërarchie te herinneren, en loopt over in een zwijgend vreetfestijn waar de vrouwen zich krom voor werken. Ik houd van mijn schoonouders, het zijn schatten van mensen. Toch zal ik dinsdag niet ongereserveerd aan de eettafel plaatsnemen, zoals iemand dat kan doen die zich er volkomen van bewust is dat hij zijn eigen culturele identiteit uitleeft, inclusief het gezeik erover dat er aan de marge wordt geknabbeld, dat de rovers voor de poorten staan.
Tel uw zegeningen, witte man. Laat ik dat wordt taggen dan komt die roem vanzelf, denkt u niet? Alles wat anders is, wordt als aanval waargenomen. En wat voor cultuur duidt alles als aanval? Een heroïsche, een strijdvaardige cultuur? Keineswegs! Es ist das Zeichen einer n i e d e r g e h e n d e n Kultur. Een gezondere cultuur heeft genoeg zelfvertrouwen om zichzelf boven die strijd verheven te weten.
Alles is verspilde moeite. Bedelen om aandacht? Schrijven wat mensen willen lezen? Stoelen of banken in elkaar timmeren om er van alles onder te kunnen steken, zoals de dichter des vaderlands het zou formuleren? Niets. O wat hartstikke leuk! Je schrijft zulke leuke stukjes! Zonder jou kots zou de wereld een stuk saaier zijn!
Mediteer jezelf
als een van onze topmonniken
naar de eindslaap