“Ik weet het niet meer”, zei Baal. “Het is de verveling.”
– “Ja, ja, het moet de verveling zijn” antwoordde zijn vriend.
“De verveling.”
– “Ja.”
“Die is toegeslagen.”
– “Ja.”
“Verdraaid.”
– “Ja.”
“Meedogenloos.”
– “Inderdaad.”
“Zonder ons tijd te laten.”
-”Tijd te laten? Tijd voor wat?”
“Voor wat?”
– “Ja, voor wat?”
“Hij is er ineens.”
– “Een glimworm.”
“He?”
– “De verveling is als een glimworm.”
“Hoezo?”
– “Nou, dat spreekt toch vanzelf?”
“Nu je het zegt.”
– “Zie je wel?”
“Inderdaad.”
De verveling
