ik beeld je donkere ogen
hier naast me
ik hak je blik in steen
de slagen hebben geen echo
in deze wereld
een wereld van sneeuw en
eland-tranen
een wereld van eeuwig licht
waarin jij niet bent
maar ik je gezicht hak
in een steen
Gerelateerde berichten
Nabije lezing: Heugenis van Adriaan Krabbendam
in eindeloze rijen, dicht opeen en in verwondering te staan: _________________we zijn alleen, de heuvels zijn van steen. en hard en onvermijdelijk de duizend ogen, paar bij paar waarin een oud licht hangt gewogen: _______________________dit is gevaar. het schaduwspel herhaalt zich, bleek en tastbaar, totdat het in de verte ____________________________sterft en in de harde steen ...
ik wacht op hem in het woonvertrek
ik wacht op hem in het woonvertrek zware klokslagen geselen de lucht zij ligt in de andere kamer ze ligt daar met dat bord eten er staat een rolstoel naast het bed het eten dat ze niet kan kauwen omdat haar kaak verlamd is net als haar benen of ze nog meer limonade mag ze ...
Wereldgeschiedenis
wordt opgetekend in de loopgraven of in paleizen met galmende echo's door kapotgeschoten soldaten of heerlijkheden op hun gouden troon n'importe guèrre waar we ons ook ingraven het beeld blijft: de dood wacht rustig met z'n bijltje in de hoek
