ik beeld je donkere ogen
hier naast me
ik hak je blik in steen
de slagen hebben geen echo
in deze wereld
een wereld van sneeuw en
eland-tranen
een wereld van eeuwig licht
waarin jij niet bent
maar ik je gezicht hak
in een steen
Gerelateerde berichten
Nabije lezing: Heugenis van Adriaan Krabbendam
in eindeloze rijen, dicht opeen en in verwondering te staan: _________________we zijn alleen, de heuvels zijn van steen. en hard en onvermijdelijk de duizend ogen, paar bij paar waarin een oud licht hangt gewogen: _______________________dit is gevaar. het schaduwspel herhaalt zich, bleek en tastbaar, totdat het in de verte ____________________________sterft en in de harde steen ...
Licht
het licht botert mijn kamer in vormloos, geestloos. lumineuze snot. apatisch licht, dat vermoeid reikt tot in de hoeken van mijn werkvertrek toch is het licht dat van buiten komt Platonisch licht: licht genoeg om alles te moeten zien maar niet om gezien te worden melkig tralielicht dat walmt van inertie licht van een oud ...
Legenda en lijn (Turingparodie)
Een lijntje cocaïne snuif ik om mijn grenzen uit te vlakken Een Golfje stopt voor mijn deur mijn vriend die me komt halen Twee golvende lijnen op de snelweg en hij is dood: balen Mijn vingertoppen zijn afgekneld en ik denk verdomme Jezus Elke vinger doet pijn dit wordt een leven vol ongemakken Ik laat ...