De 75-74 beslissing voor de hervorming van de orgaanregeling in ‘wie zwijgt stemt toe’ zorgt momenteel voor nogal wat consternatie. Ik woon zelf in Berlijn en mijn adres is voor zover ik weet niet bekend bij de Nederlandse overheid, dus ik zal nooit een brief ontvangen. Mocht ik tijdens mijn verblijf in het hete Nederland getroffen worden door een beroerte, betekent dit dus dat ik op grond van mijn paspoort zal worden geharvest. Dit lijf is een gezonde nietroker zonder afwijkingen of herpes en met weinig onderhuids vet, zodat de onderdelen er gemakkelijk kunnen worden uitgesneden. Ik heb daar, vanwege het mislopen van die brieven, niks over te zeggen. Als D66 nou eens met een Facebook-“donate organ” button kwam (ik ben op Facebook officieel orgaandonor: mijn hersenen stel ik na mijn overlijden ter beschikking aan een kamerlid van D66) maar ze sturen brieven.
Het gaat om het principe. De burger moet geen moeite hoeven doen om haar recht op zelfbeschikking uit te oefenen wanneer hij als ondode (hersendode) in een ziekenhuis wordt binnengebracht. Dat is schreeuwen om problemen. Voor je het weet staat er een chirurg achter de deur te popelen en vraagt iedere drie minuten of de patiënt al een beetje dood is. Over mijn lijk! roept Ad rem, en Ad heeft gelijk.
Ik heb een vriend in New York die een paar jaar geleden een longtransplantatie heeft ondergaan en nu gelukkig is met zijn vriendin, ook met nieuwe longen, die hij tijdens de revalidatie had leren kennen. Zou ik voor geen goud willen missen. We kennen elkaar allemaal over niet zes, maar een stuk of drie tussenpersonen, als we Facebook geloven. We komen dan al snel uit bij mensen met een vervangen onderdeel. Hoe ver mag je het collectief gaan om een leven te redden?
Ik heb hier geen antwoord op. Maar we hebben iets anders nodig dan de knulligheid van D66 met hun orgaantjepikbrieven. Zo kun je het toch niet uitleggen aan de generatie jonge islamieten (met gezonde levers!) die een grote kans hebben om te worden kapotgestoken door collega-vloggers. Terwijl dat wel de doelgroep is. Want dat is natuurlijk waar de orgaan business van droomt: als die straks op de operatietafel liggen, nog hersendoder dan ze toch al zijn, kan het harvesten meteen beginnen.