Voor goede humor moet je op Facebook zijn. Grappen worden vrijwillig gedeeld, niemand die het in zijn hoofd haalt zijn vindingen te verzamelen, uit te werken tot een cabaretprogramma en dit tegen betaling op te voeren. Men schiet uit de heup, negentig procent is troep maar er blijft genoeg over voor een avondvullend programma. En het is relatief eenvoudig voor een computer om een persoonlijk cabaretprogramma samen te stellen op basis van iemands profiel.
Professionele grappenmakers zijn gereduceerd tot het vertrouwde merk dat ze in stand proberen te houden. Hun publiek bestaat uit nostalgische zestig-plussers en vrolijke EO-jongeren. Hun toegevoegde waarde valt in het niet vergeleken met het humorkanon Facebook, waar iedereen bijdraagt en humoristen niet door een impressario, maar door geoptimaliseerde algoritmes op het podium worden gehesen.
Ik kom de leukste grappen tegen op Facebook en roflol me helemaal de moeder.
Als jongen schreef ik een Orwelliaans verhaal getiteld ‘de lachwacht’, waarin lachen streng verboden was en goniometrische apparatuur werd ingezet om de stand van mondhoeken te meten van vermeende lachers. Goedlachs betekende de goelag, schateren het vuurpeloton.
Of het was juist omgekeerd en de lachwacht zag erop toe dat iedereen altijd lachte. Je verdween Videla-stijl zodra je blijk gaf van je existentiële droevenis.
Humorkanon Facebook probeert een sociaal acceptabele vorm van censuur in te voeren, een opgave die natuurlijk onmogelijk is. Het Zuckerberg-imperium parasiteert op de nieuwsgierigheid van zijn gebruikers. Tegelijkertijd is het een onzinnig spel: een beetje sexmaniak heeft naast Facebook altijd een tabje Youporn openstaan, terwijl leipe kansparels hun zucht naar een identiteit bevredigen met de vlogs van Ilgun en Boef.
Terwijl ‘wij’ al een stap verder zijn. We kunnen humor, en for that matter alle scherpe uitspraken, losweken van de individuen die ze de wereld inslingeren. Onze memes hebben geen bebaarde idolen nodig, bij ons gaat het om die Sache. Bijna al mijn eigen Facebookvrienden, die ik respecteer, ken ik alleen als online personae, waar de memes doorheen worden geperst, zoals ik ze ook door mij heen voel stromen. We leven in de ingewanden van et humorkanon.