Ik kwam op gedichten.nl dit gedicht tegen uit Komrijs posthuum gepubliceerde dichtbundel “boemerang”. Het gedicht loopt lekker en is natuurlijk typisch Komrij. De conclusie, lapidair op de valreep in halfrijm, zegt misschien wel iets over onze tijdsgeest. Willen wij niet de kleding van het nepnieuws afrukken van de hoer van de feiten, die we denken te kunnen bezitten? Geldt niet vandaag, meer dan ooit, het gebod van intellectuele bescheidenheid? Je wollen trui is het schaap niet – wat we zullen bezitten wanneer we de lokroep van de populisten volgen en ons de gebeurtenissen naakt voorstellen, is niet de waarheid.
Invitatie
Ik lig hier als een hoer tentoon. Je kunt
Me aaien, in me kruipen en bespringen,
Me tot een bal opblazen, tot een punt
Verkleinen, me bewenen of bezingen:Ik ben je materiaal. Besnuffel me.
Loer in mijn keel, mijn hart, mijn reet, mijn maag.
Vervloek me duizend maal of knuffel me.
Ik vind het best. Ik heb je lief vandaag.Proef van mijn bloed. Kom sabbel aan mijn tiet.
Geloof volop in mijn bekentenis.
Ik ben er echt. En toch ben ik er niet,
Zoals je wollen trui het schaap niet is.