Welkom terug bij deze cursus. Vandaag een gedicht over exotisme, dat de auteur verbeterbaar acht omdat er een authentieke ervaring in doorschemert.
ik ben exotisch in alles
daar heb ik tijd voor vrijgemaakt
aan mijn schrijftafel. Groentes
die eruit zien als drakenkoppen
amberkleurige vrouwen met gepenseelde glimlachen
in zijden gewaden, aanlokkelijk
als net ontdekte creaturen
ik sta op. De exodus naar de schaduw
van haar wimpers was me verraden
een stem schuurt: de banaliteit, de banaliteit
in mijn ingewanden. Ik vat de slaap niet.
ik moet eerst eens leren lopen. Ik ben een blikken man
laat ik een exotisch hart huren. De mist in stappen
met ingehouden adem.
Ik ben in alles wat ik doe exotisch
een donkere corona omgordt mijn geest
wanneer deze glijdt in de nacht
Ik mis nauwkeurigheid. De beelden ‘werken’ niet goed op mij als lezer. En moeten we het exotische niet proberen te ‘vangen’ in een exotische, niet eenvoudig te begrijpen taal? Ik citeer Hannah Duchamp, die op facebook de volgende wijsheid kond deed: “Poëzie is onmogelijk. We kunnen alleen taal zo gebruiken dat het zich aan alle andere categorieën onttrekt. Wat dan overblijft is wat het dichtst in de buurt van poëzie kan komen.”
als stof zwerf ik door een vreemd land / ik ben een exoot
de oude stemmen perken in / oordelen, kaderen / alleen het onbegrijpelijke
veroordeelde mij niet en zo / trok ik overal weg, ik ben een exoot
amberkleurige vrouwen stempelen mijn tijd vol met hun glimlachen (yikes)
k leef waar de mensen als bomen zijn en niks van mij willen / ik ben een klein insect
op een stervende (?) tong / als ik klaarkom / ik ben een blikken man (Oz?)
spaar mezelf op als offer / dat ik ooit zal branden in een exotisch thuisland (come on…)
ik moest een afgod maken (?) / ik kan stil in de zon zitten, mijn hoofd een warme steen
thuisloos, toekomstloos, heilloos / exoot. vuol dire. straights / een vlucht
moins q’un ombre / minder dan de schaduw van de wolken / andander
nicht vermarktbar. my perception, drakenfruit / gleichschalten een mormel
dna ex-oot / de andere anderen weten het ook niet / protoindoeuropees,
lijn . linnen . onder een ranzige marktstal wedergeboren / exo, een canvas dat vol wordt
sporen verraden me / de tovenaar klopt nooit op de voordeur aan / ik moet breken
ruis in huls / depressie / geen willenwonen / een rochel in de mist / verwijderd
zelfhaat in een vacuüm / een exoot, stof, ongesproken / onbestaand, un objet sofokles
irreducible / andante veraf / een exodus, mist
Dat levert het volgende op:
exoot
ik leef waar de mensen bomenrijen zijn
ik ben een klein insect op een stervende tong
als ik klaarkomin een vreemd overal waar ik onderdook
met een strottehoofd vol oude oordelenals een onbestaande die in zijn slaap
afgoden maakt
De verbetering zit in de precisie. Het is nu een gedicht dat wordt opgebouwd en de lezer (als het goed is) in een toestand van verwarring achterlaat. Het is vooral kort omdat de auteur weinig inspiratie heeft, maar dat hoeft ons niet van het dichten af te houden.