Wat orakelde de jongen nog meer? Het volgende korte, dialectische gedicht bijvoorbeeld: kennie dichte moenie zeike niemand ken ze gelijke Het gedicht heft aan met een eenregelige jeremiade over het eigen gebrek aan poëtische uitdrukkingskracht, om direct daarna deze cynische zelfverfoeilijking met rauwe straattaal in de zeik te zetten. Er is niets om over te …
Soms kijken we weleens terug op wat we vroeger schreven, en schudden dan onze hoofden in milde ironie. Wat waren we pretentieus, wij jonge hemelbestormers in één zomervakantie, wij literaire pubers die Dante en Rabelais verslonden met een ingespeelde frons. Een voorbeeld is dit poëem dat ik zo rond mijn negentiende neerschreef: oud worden wij: …
(overbodige uitleg) een stroom die niet stopt als we onze vingers krommen een drommende parade obsessie is overal gaten zien of neuzen of borsten obsessie is het wiegen van jouw appelvormige kont dat lange echo’s in mijn buikholte slaat obsessie is de veerkracht in jouw voetstappen die mijn nek doen gloeien obsessie is jou wurgen …
zo verdienen wij ons geld: in de porieën van het systeem, belangeloos het is een openluchtexperiment met het absolute nulpunt aan betekenis met steeds onwaarschijnlijkere wrijving gehard door de filosofen van het nog-niet en de horde mogelijkheidsmensen die de vorige eeuw bezwemelden wij overleven op sluipwegen, en bestrijden een mild verlangen om uit te breken …
dank u voor het volgen, ja, want onze #geesten zijn verwant uw #gedachten verlichten zo heerlijk mijn stralend blijde #geest en o, hoe zeer ik ons innige #tweegesprek bemin hoe heb ik ooit zonder @u kunnen leven, wondert zich mijn van vreugde schreiend hart zonder @u, die de manifestatie is van mijn hoogste #intellectuele_liefde tot …