Mijn dochter Miru zingt spontaan Nederlandstalige kinderliedjes voor haar Koreaanse grootouders. Ze maande ons tot stilte terwijl ze klassiekers als “Helicopter” en “In de maneschijn” aanhief. Mijn schoonouders hadden geen idee waar het over ging, maar luisterden gefascineerd.
Ik had ’s anderendaags moeten ervaren dat ik nog steeds nauwelijks iets van het Koreaanse KBS 뉴스 verstond, en die ervaring doordrenkte mijn verhouding tot die taal met droefgeestigheid. Er zijn gewoon teveel woorden! riep ik uit, zoals ooit Steve Martin over het Frans (niet te verwarren met de Frans, de alomtegenwoordige Frans Immermans).
Toen ik Miru hoorde zingen vroeg ik me af of ik dan tenminste niet wat kinderliedjes kon vertalen. Het lukte heel aardig en ik had waarachtig een Erfolgserlebnis, ervaringen die zo belangrijk zijn in de psychologie van het leren.
달빛에, 달빛에
계단을 올라 창틀로 올라간다.
이렇게 새는 하고 이렇께 물고기 합니다.
이렇께 신발을 청소하는 지네 한다.
(Laat u gerust Google Translate op bovenstaande runen los)
Kinderliedjes vertalen. Dat zouden we vaker moeten doen, en het liefst in exotische talen die geen enkele verwantschap hebben met onze ruminerende Germaanse lingua franca. Het opent de geest en maakt ons blijmoedig. We kijken weer vrolijk te wereld in, bedacht op de kinderlijke kwinkslagen die zo leuk klinken in de vertaling. En – voor we het weten horen we overal om ons heen kinderliedjes.
Door onze linguistische concentratie op het lichte kindervers tegen de onvermijdelijke achtergrond van de verschrikkingen in het wereldnieuws, creëren we de intertekstualiteit die het wereldnieuws recontextualiseert. Wat niet in de tekst van een kinderliedje kan worden gezegd, kan niet in onze eigen taal terug worden vertaald en verdwijnt zo achter de horizon van onze semantische Lebenswelt.
Ik ben serieus. Wat leren we hier? Dat we overal iets van kunnen maken! Voorwaar, ik zeg u: dat is onze grootste zegen – en onze zwaarste last :). Wij mensen hebben een verzachtende boodschap nodig, en omdat ik aanneem dat mijn geliefde lezers de gebrocheerde Goed Nieuws-bijbel van hun brave grootouders niet van zolder gaan halen om zich door de teksten van meesterpropagandisten van de debiliserende troost de geest met klamme warmte te laten vollopen, stel ik voor om de bijbellectuur te vervangen door het vertalen van kinderliedjes.
Vrolijk kerstfeest!