Vandaag moeten tere zieltjes die in god geloven de cursus maar overslaan. We gaan een gedicht verbeteren dat bestaat uit een boze brief aan god.
God,
Ik kots op u.
Dat is geen belediging.
Het is veeleer de uiting van een fysiologische reactie. Hard braken.
Ik zeg het u omdat anderen daar te laf voor lijken.
Ik zeg het u omdat het de waarheid is.
De waarheid is eeuwig, maar alleen dankzij ons die haar durven uitspreken.
Voorwaar, ik zeg u: hoe anders kan ze “zijn”?
Zonder die eeuwigheid bestaat u niet. U ziet: ik doe u een genoegen.
Maar daar verwacht ik dus wel iets voor terug.
Herschep de wereld nou eens naar het beeld van onze kinderen.
Ik weet dat u dat kunt, niet omdat het zo staat opgetekend in de boeken.
Maar omdat daarin uw oneindigheid schuilt:
U bent het En-toch, het onuitroeibare verlangen.
Er wordt een logica aangehaald maar die is niet helemaal duidelijk. Het gedicht staat of valt bij een heldere uiteenzetting, zodat de lezer precies begrijpt waar de auteur naar toe wil. De pun ‘en-toch’ komt van “En-Sof”, het kabbalistische principe van de godheid die zich volledig in de wereld geeft:
Ein Sof, or Eyn Sof (/eɪn sɒf/, Hebrew: אין סוף), in Kabbalah, is understood as God prior to any self-manifestation in the production of any spiritual realm
And in the Lurianische Kabbala lezen we:
Ein-Sof is both the totality of this dialectic and each of the points along the way. Ein-Sof must be constantly redefined, as by its very nature, it is in a constant process of self-creation and redefinition. This self-creation is actually embodied and perfected in the creativity of humanity, who through practical, ethical, intellectual and spiritual activities, strives to redeem and perfect a chaotic, contradictory and imperfect world.
De fysiologische reactie zou begrijpelijk moeten zijn. Nietzsche had er ook last van. Het bijbelse toontje “voorwaar” is goed getroffen, maar daarna kunnen we het iets voornamer formuleren. Het ziet ernaar uit dat we dit gedicht vooral verbeteren door woorden toe te voegen, niet door het in te korten. Dat is weer eens wat anders!
Voor € 399,99 leveren we dit gedicht op:
God,
Ik kots op U.
Dat is geen belediging.
Nee, een belediging kan het niet zijn.
Het is veeleer de uiting van een fysiologische reactie. Hard braken.Ik schrijf het u omdat anderen daar te laf voor lijken.
Omdat anderen daar te laf voor zijn.
Ik schrijf het u omdat het de waarheid is.
De waarheid is eeuwig.Zij is eeuwig dankzij ons, die haar durven uitspreken.
Voorwaar, ik zeg u: hoe anders kan de waarheid “zijn”?
Zonder eeuwigheid bestaat U niet.
U ziet: ik doe U een groot genoegen.En daar verwacht ik iets voor terug.
Herschep de wereld nou eens naar het beeld van onze kinderen.
Hoe weet ik, vraagt U, dat U dat kunt?
Niet omdat het zo staat opgetekend in de boeken.Maar omdat daarin uw oneindigheid schuilt:
U bent het En-Toch, het onuitroeibare verlangen.
Commentaar is weer welkom. Is de gedachtengang nu beter verwoord? Hebben jullie zelf een fraaiere manier om dit tot uitdrukking te brengen? Voor de draad ermee!