Een gruwelijk slecht ‘resultaat’ van een van de vorige afleveringen:
Eeuwige wederkeer
ik schrijf bij kunstlicht aan een klein bureau
wrijf de dode letters van mijn haarlijn
over een kleine orde
de lijnen van je gezicht,
de triomf van je stem
als ik hoor hoe je zingt onder de douche
en ik word weer verliefd op je
als het water op je huid
ik schrijf hoe alles voort blijft komen uit stoom
we wonen hand in hand
in een dagenrij,
verzadigen een eeuwigheid
Wat maakt het zo vreselijk? De dode letters uit je haarlijn wrijven (als een soort roos?) is truttig. De ‘kleine orde’ van iemands gezicht? show don’t tell. Wat voor triomf? Over wat? Verliefd op iemand worden als het water op haar huid mag eventueel.
Dat de sul schrijft dat alles voortkomt uit stoom is nietszeggend. Hand in hand in een dagenrij wonen is TENENKROMMEND. En ‘een eeuwigheid verzadigen’ doet mij heel hard braken.
Waarom schreef ik het dan?
Tsja. Dat is het raadsel. Nu we ons zo scherp bewust zijn van de waardeloosheid gaan we rustig verder. Kunnen we iets doen uitgaande van dat water op de huid? Is dat beeld eigenlijk niet genoeg, wanneer het ding ‘eeuwige wederkeer’ heet?
Eeuwige wederkeer
word weer verliefd op je
als het water op je huid
Te compact. Er moet een concreet (luchtig) beeld bij.
eeuwige wederkeer
knip het licht aan
eet wat laterlees een boek
hoor boven zingenword weer verliefd op je
als het water op je huid
En? (zwak)