Ik kwam dit gedicht tegen en dacht ‘dat jong is ziek’. Wie ik toen was? Ik wilde het zéggen, zoals de filosoof dingen wil zéggen. Ik wilde tell, don’t show doen.
Anti-Oedipus
Zelfs jouw zaligste gedachten aan patricide
die je begraaft in de crevasse van je ziel
zelfs de zuurste tranen die je weent,
de tranen van weemoed naar zijn harde
hand, het is begonnen zoals alles, als zijn zaad
De vaderlijke lijn sijpelt door de tijd naar binnen
jouw zaligste liefde, jouw liefste vertedering
alles is ooit ontsprongen aan zijn zaad
haat is onbegonnen werk, spijbelen van hier
is godsonmogelijk.
Afschuw is een doodgeslagen kerkrat
zijn ingewanden zijn een partituur
je hoort een stem die duizelt door je botten tot ze kraken
tot we week zijn, tot we weten, en wonen in dit uur
en we moeten dansen, dansen en muziek gaan maken.
Het gedicht is vooral bitter. Er zit geen ontwikkeling in, maar dat hoeft ook niets. Het hóeft niets te zeggen, en daarmee komen direct bij de kern: het heeft wel pretensies/kapsones. De uitdrukking ‘de crevasse van je ziel’ leidt af. Verder is het rijm partituur – uur geforceerd. Wat ‘dit uur’ is blijft onduidelijk. Leven met het uur is beter. En die titel, anti-oedipus? Een verwijzing naar het boek van Deleuze en Guattari, dat een kritiek op het familiale leven en de traumatische oedipale driehoek bevat.
Anti-Oedipus
Zelfs jouw zaligste gedachten aan patricide
die je begraaft in mager gestamel
zelfs de zuurste tranen die je weent,
de tranen van weemoed naar zijn hardehand, het is begonnen zoals alles, als zijn zaad
jouw zaligste liefde, jouw liefste vertedering
alles is ooit ontsprongen aan zijn zaadhaat is onbegonnen werk, spijbelen van hier
godsonmogelijk.Afschuw is een doodgeslagen kerkrat
zijn ingewanden zijn een partituur en je hoort een stem
die duizelt door je botten tot ze kraken
tot we week zijn, tot we weten, en gaan leven met het uur
tot we moeten dansen, dansen en muziek gaan maken