het is alsof ik tegen mezelf praat
tegen iets jongere en iets oudere zelven
ouwejongen! ouwe rukker! kom erij, gebiedsuitbreiding
van me. het is niet voldoenede, de wereld kan ik niet aan,
een falen, de dubbele schaduw van mijn hand
over het papier, de stem die zegt
dat het er mag zijn
is de stem die zegt dat het er niet mag zijn
dat zinderen van ‘macht’ als iemand iemand iets uitlegt
en daarmee dat zinderen ontkent, het inzicht afdwingt dat het is
wat het is: de ondergaande kant van macht