Ik wil vandaag berichten van een lijdensweg. Maakt u zich geen zorgen: het feit dat ik er in een exclusieve column over schrijf betekent dat u mag rekenen op voldoende ironische distantie tot het onderwerp in kwestie. Ik kan het hier met een grimlach presenteren op een manier die hopelijk zijn droogkomische uitwerking niet zal …
Ik speel het spelletje ‘wie het eerst met zijn ogen knippert is af’ met een meisje dat deze week vier wordt. Ik zet mijn bril af en staar zonder een spier te verrekken in haar olijfbruine kijkers. Om de eindeloze seconden te doden die zullen vergaan voordat deze tweestrijd is besloten, denk ik aan het …
Iedereen doet een beroep op het publiek belang vanuit een diepgevoeld gemis aan een gedeeld publiek belang – dat is de paradox. – Bas Heijne Het eindejaarsessay van Bas Heijne leest als een welgemeende cri de cœur, die, wanneer hij met iets meer barok en venijn zou zijn geformuleerd, ook van zijn vriend wijlen Gerrit Komrij …
Mijn dochter Miru zingt spontaan Nederlandstalige kinderliedjes voor haar Koreaanse grootouders. Ze maande ons tot stilte terwijl ze klassiekers als “Helicopter” en “In de maneschijn” aanhief. Mijn schoonouders hadden geen idee waar het over ging, maar luisterden gefascineerd. Ik had ’s anderendaags moeten ervaren dat ik nog steeds nauwelijks iets van het Koreaanse KBS 뉴스 …
door Maaike de Vries [download PDF] Een schok en een verrassing – of was het nou andersom – om te horen dat Celeste niet langer meer Celeste was, maar sinds kort door het leven ging als Celeste Renard, niet alleen voor mij, haar allerbeste vriendin, maar voor de meeste van haar vriendinnen, en sommige van …
Toen ik eind 2009 Aleppo bezocht wandelde ik door een bedrijvige Arabische metropool om er naar hartelust kiekjes te schieten van al dat prachtige UNESCO-wereldcultuurerfgoed. Ik ensceneerde sip kijkende jongetjes en volledig versluierde mensen, schoot selfies op de enige echte ruïne: de oude citadel, waar ik in gesprek raakte met een vriendelijke Nieuw-Zeelander. In het …
Op drie kilometer van waar ik nu ben bevindt zich een wijdse zandvlakte. Ik fietste erheen met mijn dochtertje van bijna vier om er een zandkasteel te bouwen. Ik parkeer de fiets aan de duinrand en we lopen naar het zand. Op enkele getrouwe hondenuitlaters na is het een mensenlege vlakte. Een cultuurland, uiteraard, maar …