Youp van ’t Hek schrijft knuffelcolumns die net zo rond zijn als zijn brilletje. Af en toe is hij een beetje ondeugend en weergalmen zijn vloekjes in de linkse kerk. Is op zich niks mis mee, maar hij wordt voorspelbaar. En hij weet wat dat betekent. Vroeg of laat zal hij worden gehekt. Een twintigjarig …
Nikos wilde graag ingenieur worden, maar het ontbrak hem aan geld. Zijn rijke oom zei weet je wat ik leen dat wel even. Dat is goed voor je ontwikkeling, dat maakt de familie blij. Nikos was dolbij dat hij kon gaan studeren. Helaas had hij grote moeite met de abstracte wiskunde en kon hij zich vanwege …
Ik wil schrijven over de stad als extensie van ons lichaam. Het is ochtend en ik word voor een aantal uren het huis uitgezet. Het heeft iets met de leidingen te doen, iemand heeft een gaslucht gerapporteerd. Ik vloek want ik betaal er toch voor en struikel over mijn schoenveters het apartement uit. Het trappenhuis …
Ik denk na over hoe weinig ik heb gepresteerd, en mijn hogere ingewanden krimpen ineen. Maar dan: is dat niet ons aller lot? Wanneer we straks onder de grond liggen of zijn uitgestrooid over een aardappelveld, is er van onze prestaties en trofeeën weinig over. Wie overtuigd is van zijn hoogstpersoonlijke inferioriteit loopt een stuk …
Ik rijd van Olhão in de Oost-Algarve terug naar Lissabon. Er bevinden zich hoeren in de berm. Sommige exemplaren zitten gezellig op een plastic stoel, terwijl anderen een bruingebrand been in het gezichtsveld van de passerende automobilisten poneren. Ik rijd aan zo’n bronzen been voorbij en bedenk dat het ook een houten poot zou kunnen …
Ik doe toch eens spontaan, op vrijdagavond. Ik wandel in een koele nacht naar het RDA, “waar de hippies hun jointjes roken”. Het is een sociaal centrum onderaan een desolaat betonnen viaduct met een paar enorme groene planten ervoor, die garant kunnen staan voor de eerste drie dagen van de postapocalyptische voedselvoorziening. Ervoor staat de …
Naar aanleiding van zijn populaire wekelijkse column Ik Arthur van Amerongen in de Volkskrant, waarvan er 150 onlangs in boekvorm zijn verschenen, alsmede een op handen zijnde roman genaamd “Vandalusia”, heb ik besloten Arthur van Amerongen aan de tand te voelen. Voor feiten hebben we wikipedia dus dat is hier niet nodig. Voor bekvechterij is er Facebook, …
Vorige week heb ik nachtwerk gemaakt van een recensie over een bundel columns, geschreven door een rauwe kerel die van de heroïne is overgestapt op vruchtensapjes en zich met drie teven heeft teruggetrokken in een leuk hutje op een berg in de Algarve. De recensie werd niet geplaatst “omdat het teveel over de persoon zelf ging” – …
Vandaag mocht ik eens de recensent uithangen. Ik installeerde mij op een terras hier in Lissabon en trok mijn felgele recensie-exemplaar van IK tevoorschijn. De ondertitel was iets met columns uit de Volkskrant en Arthur van Amerongen en Gabriël Kousbroek, maar wat doet het ertoe. Ik nipte aan mijn koffie en las de ene na …